Η οικονομική κρίση κατάφερε, εκτός των άλλων, να φέρει στο προσκήνιο πραγματικές ανάγκες που υπήρχαν ήδη, τις οποίες ίσως κάποιοι  αγνοούσαμε όλα αυτά τα χρόνια, αλλά σαφώς και να αναδείξει – δημιουργήσει αρκετές καινούριες ανάγκες.

Κι όμως!  Οι ανάγκες μας, δεν σταματούν ποτέ.  Ίσα ίσα, σε αυτό το δύσκολο σκηνικό που διαδραματίζεται όχι μόνο στη Χώρα μας αλλά και σε όλο τον πλανήτη, η ανάγκη να διασφαλίσουμε τα υπάρχοντά μας, γίνεται όλο και πιο έντονη!!  Δεν είναι ένα είδος πολυτέλειας.  Όχι, αυτή είναι μία εξ’αρχής λάθος αντίληψη.  Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε, είναι ότι μόνο όταν κάτι είναι (εξ)ασφαλισμένο, είναι και δικό μας!!!!

Και πιο πολύ τώρα, παρά ποτέ, είναι μεγαλύτερη αυτή η ανάγκη.  Είναι τώρα η στιγμή, που εσύ πρέπει να κάνεις ό,τι περνά από το χέρι σου για να σταθείς στα πόδια σου.

Και υπάρχουν πολλοί τρόποι και εναλλακτικές με τις οποίες μπορείς να τα κάνεις όλα αυτά, χωρίς να τα θεωρείς κάτι απαγορευτικό ή κάτι που δεν μπορείς να αγγίξεις.  Συνήθως αποφεύγουμε ακόμη και να ρωτήσουμε κάτι για το οποίο θεωρούμε ότι θα είναι ακριβό, ακριβώς επειδή του έχουμε βάλει την ταμπέλα του <<ακριβού>> μέσα στο μυαλό μας.  Πολλές φορές όμως , μόλις ενδιαφερθούμε και ρωτήσουμε, τότε ο μύθος καταρρίπτεται.

Επομένως, πρέπει να τα βάλουμε κάτω και να σκεφτούμε:

Τι ανάγκες έχω? Ποιά τα υλικά και άϋλα αγαθά μου?

Τι έχει μεγαλύτερη σημασία για εμένα και τι πρέπει να βάλω σε προτεραιότητα?

Ποιά η κοινωνική και η οικονομική μου κατάσταση και τι πρέπει να διασφαλίσω πρώτα?  Την ΥΓΕΙΑ μου , την ΣΥΝΤΑΞΗ μου από μικρή ηλικία εφόσον βλέπω τα Ταμεία της Χώρας και καταρρέουν , την Κατοικία μου καθώς βλέπω τόσα πολλά να συμβαίνουν δίπλα μου , το αυτοκίνητο μου από καλύψεις που δεν είχα σκεφτεί ποτέ άλλοτε ?

Έτσι, θα δούμε ότι αυτό το τόσο μπλεγμένο κουβάρι αρχίζει σιγά σιγά και ξεδιπλώνεται ώσπου σιγά σιγά λύνεται. Είναι πλέον ηλίου φαεινότερον, ότι επιβάλλεται να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και όχι να αφήνουμε την μοίρα μας στα χέρια κάποιου άλλου.

Ίσως λοιπόν έχει φτάσει μια εποχή που θα πρέπει να αλλάξουμε και να ξεφύγουμε από κάποιες πάγιες και αραχνιασμένες νοοτροπίες , που χωρίς να τις κατηγορώ , όμως υπάρχουν ακόμη έντονα ανάμεσα μας, μόνο εξ’ αιτίας της συνήθειας .  Θα πρέπει να ξεφύγουμε από το <<Δεν τρακάρω εγώ, προσέχω>> και από το <<έχω χρήματα αν χρειαστεί να νοσηλευτώ>> .  Αυτές οι νοοτροπίες αποδείχτηκαν στατιστικά ότι έβλαψαν και πολλές φορές ακόμη και κατέστρεψαν οικονομικά κάποιους , επειδή δεν είδαν λίγο πιο πέρα .

Η Ιδέα και το λειτούργημα του κλάδου της Ασφάλισης έρχεται παγκοσμίως να σώσει κυριολεκτικά όλους μας , αφού προστατεύει , προλαμβάνει , φροντίζει , μεριμνά … ΤΙ ΟΜΟΡΦΕΣ ΛΕΞΕΙΣ !

Και όπως συνηθίζουμε να λέμε, ας είμαστε καλυμμένοι και Αχρείαστο να είναι !